يكصد و پنجاه موضوع از قرآن و احاديث »

 1 - اگر انسان در زندگى دنيا نيازمند به الگوى معصوم است، قرآن كريم و اهلبيت‏عليهم السلام داراى عصمت و طهارت هستند و خداوند آن دو را با هم قرار داده كه از يكديگر جدا نخواهند شد .
 الف - «لا يأتيه الباطل من بين يديه و لا من خلفه» فصلت، 42
 ب - اميرالمؤمنين عليه السلام مى‏فرمايد: «انّ اللَّه طهّرنا و عصمنا و جعلنا شهداء على خلقه و حجته فى ارضه و جعلنا مع القرآن و القرآن معنا لا نفارقه و لا يفارقنا»  (وسائل 18 / 132)
 2 - اگر دل‏هاى انسان‏ها مرده است، به واسطه قرآن كريم و اهلبيت‏عليهم السلام زنده مى‏شود .
 الف - پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم فرمودند: «لا تغفل عن قرائة القرآن فانّ القرآن يحيى القلب...» (كنزالعمال 4032)
 ب - «انّ حديثنا يحيى القلوب» (بحار 2 / 151)
 3 - اگر روح ما مريض است به واسطه قرآن كريم و اهلبيت‏عليهم السلام شفا مى‏يابد :
 الف - «و ننزّل من القرآن ما هو شفاء و رحمة» اسراء، 82
 ب - قال اميرالمؤمنين عليه السلام: «ذكرنا اهل البيت شفاء من الوعك والاسقام» (بحار 2 / 145)
 4 - اگر دل‏هاى ما به واسطه گناه تاريك شده، به واسطه قرآن كريم و اهلبيت‏عليهم السلام كه نور الهى هستند روشن مى‏شود .
 الف - «قد جاءكم من اللَّه نور و كتاب مبين» مائده، 15
 ب - «قد خلقكم اللَّه انواراً» (زيارت جامعه)
 5 - اگر انسان در دنيا محتاج به مركز خير و بركت است كه از آنجا بهره‏مند شود، قرآن كريم و اهلبيت‏عليهم السلام مظهر بركت و خيرات الهى هستند :
 الف - «و هذا الكتاب انزلناه مبارك» انعام، 92
 ب - پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم در منزلت اهلبيت خويش مى‏فرمايد: «بهم يرزق اللَّه عباده و بهم يعمر بلاده و بهم ينزل المطر من السماء و بهم تخرج بركات الارض» (بحار 23 / 19)
 6 - اگر انسان در دنيا مى‏خواهد قدر و منزلت خود را بشناسد و اعتقاد و اخلاق و عمل خويش را ارزيابى كند، بهترين وسيله سنجش و ميزان براى شناسايى، قرآن كريم و اهلبيت‏عليهم السلام هستند، چراكه اين دو به عنوان ميزان معرفى شده‏اند :
 الف - امام باقر عليه السلام به جابر فرمود: «اِعرض نفسك على كتاب اللَّه» (بحار 78 / 163)
 ب - در روايت است: «انّ اميرالمؤمنين عليه السلام و الائمّة من ذريته هم الموازين» . (بحار 7 / 252)
 7 - اگر انسان در زندگى نيازمند به امام و رهبر و قائد و پيشواى معصوم است، قرآن و اهلبيت‏عليهم السلام به عنوان رهبر و پيشوا معرفى شده‏اند :
 الف - قال رسول اللَّه صلى الله عليه وآله وسلم : «عليكم بالقرآن فاتّخذوه اماماً و قائداً» (كنزالعمال 4029)
 ب - در زيارت جامعه مى‏خوانيم: «انتم قادة الامم» .
 8 - اگر انسان در زندگى نيازمند به راهنما است، قرآن كريم و اهلبيت‏عليهم السلام بهترين راهنماى انسان به سوى سعادت هستند:
 الف - «هدىً للناس» بقره، 185 «هدىً للمتّقين» بقره، 2
 ب - «انما انت منذر و لكل قوم عاد» رعد، 7
 و نمى‏توان براى رسيدن به سعادت ابدى به يكى از دو يادگار پيامبر اكتفا كرد و جهت اينكه كلمه (اطيعوا) در آيه شريفه «اطيعوا اللَّه و اطيعوا الرسول و اولى الامر منكم» تكرار شده است، براى مردود ساختن قول كسانى است كه مى‏گويند (حسبنا كتاب اللَّه) و گمان مى‏كنند پيروى از احكام پيامبر كه در قرآن نيست واجب نمى‏باشد. اين آيه مى‏گويد سخنان پيامبر كه در قرآن نيست و لكن خود پيامبر در مواقع مختلفى به مسلمان‏ها فرموده، واجب الاطاعة است و سرّ اينكه كلمه (اطيعوا) درباره اولى الامر تكرار نشده آن است كه اطاعت آنان مانند اطاعت از پيامبر است .
 نكته قابل توجه اين است كه پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم فرمود: براى من كاغذى بياوريد تا براى شما چيزى بنويسم كه بعد از من گمراه نشويد: «ائتونى بقرطاس اكتب لكم كتاباً لا تضلّوا بعدى» (امالى شيخ مفيد 409)
 در اينجا اين سؤال مطرح است كه مگر پيامبر چه مى‏خواست بنويسد كه متأسفانه بعضى مانع شدند؟ از حديث ثقلين استفاده مى‏شود كه پيامبر مى‏خواست موضوع قرآن و اهلبيت‏عليهم السلام را بنويسد زيرا در حديث ثقلين پيامبر فرمود اگر به قرآن و عترت تمسّك كنيد هرگز گمراه نخواهيد شد: «ما ان تمسّكتم بهما لن تضلّوا ابداً»
 پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم خواست آن مطلب شفاهى كه در خطبه خويش بيان نموده بود بطور كتبى نيز ثبت و ضبط گردد.
 9 - اگر انسان در عالم قيامت نيازمند به شفاعت و وساطت است تا از عذاب الهى رهايى يابد، قرآن كريم و اهلبيت‏عليهم السلام در صورت تمسّك به آنان شافع انسان خواهند بود :
 الف - قال على عليه السلام : «عليكم بالقرآن فانّه شافع مشفّع» (بحار 92 / 19)
 ب - حضرت رضا عليه السلام مى‏فرمايد: «غفران اللَّه و رحمته بشفاعتنا اهل البيت»
 (بحار 102 / 36)
 10 - اگر انسان در امور مادى بخواهد از قعر چاه طبيعت نجات پيدا كند، راهش آن است كه به ريسمان محكمى توسل جويد كه يك طرفش به دست او و سمت ديگرش به طرف بالا آويزان است، در امور معنوى نيز براى نجات از چاه تاريك هوى و هوس و غرايز حيوانى لازم است انسان به ريسمان محكمى تمسك بجويد تا بتواند از اين طريق خطرناك عبور كند .
 در روايات اسلامى آن ريسمان محكمى كه مى‏تواند انسان را نجات دهد قرآن كريم و اهلبيت پيامبر معرفى شده‏اند :
 الف - قال رسول اللَّه صلى الله عليه وآله وسلم : «انى قد تركت فيكم الثقلين ما ان تمسّكتم بهما لن تضلّوا بعدى و احدهما اكبر من الآخر كتاب اللَّه حبل ممدود من السماء الى الارض و عترتى اهل بيتى الا و انهما لن يفترقا حتى يردا علىّ الحوض» (بحار 23 / 106)
 به چند نكته در مورد اين روايت توجه كنيد :
 1. اين روايت و مشابه آن با اختلاف مضامينى كه دارد در چهار مورد حسّاس بيان شده است: منى در مسجد خيف، عرفات، غدير خم، آخرين خطبه‏اى كه پيامبر در مسجد مدينه ايراد فرمودند. (احقاق الحق 9 / 309)
 2. افزون بر نقل اين حديث در صحاح اهل سنت، از هشتاد و دو طريق از دانشمندان شيعه نقل شده است . (اعيان الشيعه 1 / 370)
 3. بر پايه جمله «انّى تارك» قرآن كريم و اهلبيت: تركه و ميراث گرانقدرى است كه از پيامبر براى امت اسلامى به جا مانده است: زيرا پيامبر پدر امت است و همانگونه كه انسان از پدر جسمى ارث مى‏برد، از پدر روحى نيز ارث مى‏برد كه اين مايه تأمين سعادت ابدى او مى‏گردد .
 4. جمله «فيكم الثقلين» دلالت بر ارزش و عظمت اهلبيت پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم مى‏كند. چون ثقل (به كسر) يعنى سنگينى و (به فتح) به معناى نفيس بودن و مهم بودن است .
 5. بر اساس «لن يفترقا» قرآن و اهلبيت‏عليهم السلام تفكيك ناپذيرند، زيرا كتابى كه مى‏خواهد پاسخگوى نياز مردم باشد (هدى للنّاس) احتياج به معلّم و مفسّر دارد .
 6. از جمله‏ى «حتى يردا علىّ الحوض»، ابديت قرآن كريم و اهلبيت‏عليهم السلام استفاده مى‏شود .
 7. از جمله «لن تضلّوا ان اتبعتموها» كه در بعضى از روايات ديگر آمده است بر مى‏آيد كه قرآن و اهلبيت‏عليهم السلام بايد معصوم باشند وگرنه پيروى از آنها انسان را به گمراهى مى‏كشاند. پس همانگونه كه قرآن كريم معصوم است، «لا يأتيه الباطل من بين يديه و لا من خلفه»، اهلبيت‏عليهم السلام نيز معصوم هستند . فصلت، 42
 8. اهلبيت تا روز قيامت از همه مردم بالاتر و برتر هستند زيرا پيامبر همه مسلمانان را تا قيامت دعوت به تمسّك به آنان فرمود، پس ممكن نيست كسى از ائمه اطهارعليهم السلام در علم و عمل و اخلاق بالاتر باشد و پيامبر بگويد كه به اينها متمسك شويد .
 9. امامت منحصر به اينهاست زيرا خطاب «ان تمسكتم» مطلق است و هيچ انسانى استثنا نشده است پس هركس غير از اينها ادعاى امامت داشته باشد، در حقيقت مأموم است نه امام